आकाशका परिहरु

जमिनभन्दा माथिको संसार जहाँ हावा र त्यही हावासँग रमाउने पंक्षीहरुको संसार छ । हो त्यही पंक्षी र निलो आकाशको संसारसँग नाता गाँस्ने सपना । सपनामा त अझैसम्म नाता गाँस्न सकिएको छैन रे । पक्षी र बादलमात्र रमाउने संसारसँग मितेरी गाँस्दा कस्तो रमाइलो होला । सायद यस्तै कल्पना थियो सानो छँदा बाराकी सरु सिम्खडाको । त्यसैले होला उनी आकाश उडानका लागि अथक परिश्रम गर्दैछिन ।

रत्नराज्यलक्ष्मी क्याम्पसमा पत्रकारितामा स्नातक पढ्दै गरेकी सिम्ला बाराकी सरुलाई पढाइ र पेशा अलग-अलग भएकोमा कुनै पछुतो छैन । पत्रकारिताको पढाईसँगसँगै आकाशमा उड्ने सपना साचेर बानेश्वरको स्काईवर्ड टेनिङ्ग सेन्टरमा एयरहोस्टेजको टेनिङ्ग लिइरहेकी छिन उनी । सिमराको आकाशमा हवाई जहाज उड्दा उनलाई त्यही जहाजमा उड्न पाए हुन्थ्यो जस्तो लाग्थ्यो रे ? इच्छाहरु हवाईजहाजको आवाजसँगै कल्पनामा उड्थे । अब उनी कल्पनाको आकाशमा होइन यथार्थ आकाशमा उड्नेछिन र भन्नेछिन -बाबा, मामु म साच्चै आकाशमा उडे । अनि सिमरामा दुखजिलो गरेर उनलाई आकाशमा उडाउने इच्छा पालेर बसेका उनका अभिभावकहरु भन्ने छन् स्याबास नानु ।फरक-फरक रुचीको यो संसारमा सामान्य जीवनभन्दा फरक जीवनशैली खोज्ने परम्पराको विकास हुदैछ । जागरिलो जीवनशैलीलाई माया गर्नेहरु पनि नभएका होइनन् । तर, यो मुलुकमा जागर पोख्ने ठाउँ नै कहाँ छ र ? समुन्द्र पारीका देशहरुमा भएको भए उनीहरुको चाहना समयमै पूरा हुन्थ्यो होला ? क्षेत्रपाटीकी बर्षा महर्जन हँसिलो मुहारमा मेरा यस्तै प्रश्नहरुको भीडमा थिइन । सायद, नेपाल उभो गतिमा लाग्यो भने उनको पौरख यो नेपालको लागि हुनेछ ।

सभ्य, शालीन र लोभलाग्दो नयाँ नेपालको परिचय बोक्ने आधुनिक युवती बन्नेछिन उनी, एयरहोस्टेज ।बल्खुको बर्नहार्ट कलेजमा बिबिएस पढिरहेकी बर्षा स्काईवर्ड टेनिङ्ग सेन्टरमा आधुनिक सभ्यताको पाठ सिक्दैछिन । भन्छिन्-"मलाई एकछिन पनि फुर्सदमा रहन मन पर्दैन । एयरहोस्टेज ब्यस्त पेशा भएर नै मैले यो पेशा रोज्ने निर्णय गरेकी हुँ ।" फुर्सदिलाहरुको भीड भएको काठमाडौंमा बर्षा जस्तै सबै युवतीहरु भइदिएको भए । उनको यो ब्यस्त हुने सपना पूरा भएन भने के उनी पनि फुर्सदिला युवतीहरुको भीडमा भेटिएलीन त ? होइन, सायद उनी इन्जिनियर बन्नेछिन । भन्छिन्-"म एयरहोस्टेज हुन सकिन भने आइटीतिर लाग्छु ।प्रतिष्ठित पेशा, ग्ल्यामर जीवनशैली देखेर आएका युवती पनि प्रशस्तै छन् । प्रसादी एकेडेमीबाट प्लस टु सकेर नेशनल मल्टिपल कलेजमा स्नातक अध्ययन गरिरहेकी पूल्चोककी सचिना महर्जन ब्यक्तित्व विकासका लागि आफूले यो पेशा अंगाल्ने सोच बनाएको बताउँछिन । उनकै सहपाठी अनिता रजक भने लोभलाग्दो र रमाइलो पेशा भएकोले आफूले एयरहोस्टेजको तालिम लिइरहेको सुनाउछिन । सेता दाँतहरुलाई रंगीन ओठहरुले ढाक्दै उनीहरु खुशीसाथ भन्दै थिए -'टेक्नीकल र आकर्षक पेशा भएकोले हामी एयरहोस्टेज बन्न चाहेका हौ ।' पंक्तिकारले मनमनै भन्यो गुड लक सचिना, गुड लक अनिता । तिमीहरुको आकाशमा फन्को मार्ने सपना ईश्वरले पूरा गरिदिउन् ।भक्तपुरमा बसेर निक्लसन कलेजमा म्यानेमेन्ट पढिरहेकी विराटनगरकी स्रष्टीका अधिकारी अभिभावकको रुचीको रंगमा आफ्नो रुची मिसाउँदै बानेश्वरको टेनिङ्ग सेन्टर धाइरहेकी छिन । मलाई मेरा अभिभावकले नै एयरहोस्टेज बनाउन चाहनु भएको हो । तर यतिमात्र होइन मेरो रुची पनि त हो ।'-उनी आफ्नो कारण खोल्छिन । भक्तपुरदेखि नयाँ बानेश्वरसम्मको दैनिकयात्रा अझ बिहान कलेज पनि धाउनैपर्ने ओभरलोड हुदैन? ।'हुदैन त्यस्तो लाग्दैन सायद आफ्नो रोजाइको भएर पनि होला ।' स्रष्टीका भन्छिन् । दिल खोलेर मुस्कुराउँदै मेरो क्यामराको लेन्समा हेरिरहेकी सष्टीकालाई क्यामराको क्लिक-क्लिकसँगै पंक्तिकार काँचको सिसाबाट नियाल्दै भन्यो-क्याबात स्रष्टी भविष्यमा पनि यस्तै मुस्कुराइरहनु तिमीले ।सिन्धुपाल्चोककी निर्मला आचार्यलाई त यो क्षेत्र अरु सबै क्षेत्रभन्दा एक्स्ट्रा लागेछ अनि चाबेलको बि्रलियन्ट कलेजको पढाइलाई थाती राख्दै एयरहोस्टेज टेनिङ्ग लिन थालिछन् । यसैगरी काठमान्डौको अर्को टेनिङ्ग सेन्टरमा यो पक्तिकारले भेटेका दीपा र बबिता भर्खरै टिनएज टेकेका युवतीहरु हुन् ।

डिल्लीबजारको पद्यमकन्या कलेजमा प्लस टु पढ्दै गरेकी दीपा र जनमैत्री कलेज कुलेश्वरबाट प्लस टु सिध्याएर स्नातकमा पढ्दै गरेकी बबिता दुवै दिदी बहिनीलाई एयरहोस्टेजको ग्ल्यामरले लोभ्यायो । अनि त्यही लोभले उनलाई टंगालदेखि बानेश्वरको विङ्स टेनिङ्ग सेन्टरसम्मको यात्रा तय गरायो । विशाल दुनियाँलाई आकाशबाट नियाल्न खुबै मज्जा लाग्छ उनीहरुलाई । प्राकृतिक सुन्दरता अझै त्यसलाई आकाशबाट नियाल्दा कस्तो अनुभूति होला । उनीहरु आफै रमाए साह्रै रमाइलो । उनीहरुले सोचेका छन् पहिलो फ्लाइटमा रहँदा उनीहरुलाई संसारै जितेको भान हुनेछ । र थोरै डर पनि लाग्नेछ ।आखिर टन्नै दाम, छुट्टै परिचय, फरक ब्यक्तित्व, बेग्लै रंग, प्रतिष्ठा र ग्ल्यामर जस्ता विशेषताले नेपाली युवतीहरुको रोजाइ बन्न थालेको छ आकाश । हावामा कावा खान चाहने युवतीहरुका लाम फेसनदार पहिरनमा सजिएर राजधानीका एयरहोस्टेज टेनिङ्ग सेन्टर धाइरहेका देखिन्छ ।

केही समय अघिसम्म एयरहोस्टेजलाई नराम्रो पेशा मान्ने समाज पनि आज त्यसैमा आफ्नो इज्जत र परिचय खोज्न थालेको छ । फरिया, चोली र निधारमा रातो टीका लगाउने नेपाली युवतीहरुको शरीरमा टनक्क परेका आधा शरीर ढाक्ने लुगाहरु, खुट्टामा हिलटेक बुट, ओठमा लालीको रातो चमक, अनि आँखामा गाजलको टल्काई । निकै रौनक भेटिन्छ । चोलीको संस्कृतिक जालोमा अडेको यो समाजले आफ्नो काचुली फेर्दैछ ।प्लस टु पछि नै अगाल्न सकिने पेशा भएकोले टिनएजर युवतीहरु यसमा आकषिर्त हुदैछन् । थोरै समय, धेरै पारिश्रमिक, आकर्षक पहिरन अनि फरक स्ट्यान्डर जस्ता आकर्षणले उनीहरुलाई एयर होस्टेज बन्ने सपनामा बुनिरहेको छ । ब्यूटी त बुढो भएपछि सकिन्छ, अनी के हुन्छ त ? पंक्तिकारले सोधेको प्रश्नको सबैले एउटै जवाफ फर्काए- त्यो बेलासम्म त लाइफ नै बनिसक्छ । यदि त्यसो भएन भने बिजनेश गर्नुपर्ला ।प्रायजसो युवतीहरुले ग्ल्यामरलाई नै यो पेशा रोजाईको प्रमुख कारण ठान्छन् । वीङ्स एयर होस्टेज टेनिङ्ग सेन्टरकी निर्देशक इशा मर्धीकर्मी भन्छिन्-'ग्लाल्यामरस फिल्ड भएकै कारण यस क्षेत्रमा युवतीहरुको आकर्षण बढेको हो ।' स्काई वर्ड एयरहोस्टेज टेनिङ्ग सेन्टरकी निर्देशक रोजी भण्डारीको मत पनि उनको भन्दा फरक छैन । टेक्नीकल प्रोफेशन र ग्ल्यामर भएका कारण नै आधुनिक युवतीहरु एयरहोस्टेज तिर तानिन्छन- रोजी भन्छिन ।आजभोली टिनएजर युवतीहरुको जमातमा भेटिने इशा । १८ बर्षको उमेरमै प्लस टु सिध्याएर एयरहोस्टेज पेशामा तानिएकी हुन उनी । उनी करिब ५ बर्ष आकाशको यात्रामा रहिन नेपालको आकाशमा मात्र होइन मलेसिया, दुवै अबुदाबी, कतारका आकाशमा समेत फन्को मारिन ।

रोजी भण्डारीको किस्सा पनि यस्तै छ उनी त १७ बर्षमै एयरहोस्टेज बनिन रे ? नेपालका आकाशका कुना-कुना उनको गन्तब्य बने रे । उनी रमाउँदै आफ्नो उडानलाई स्मरण गर्न थालिन ।थोरै लगानी गरेर धेरै आम्दानी गर्न सकिने हुँदा अभिभावकहरु पनि आफ्ना नानीहरुलाई यस पेशामा लाग्न प्रेरणा भरिरहेका छन् । बग्रेल्ती खुलेका टेनिङ्ग सेन्टरहरुमा एयरहोस्टेजको आधारभुत तालिम १५०० हजारदेखि ३५ हजारसम्ममै पूरा गर्न सकिन्छ । अरु टेक्नीकल बिषयको तुलनामा यो सस्तो मानिन्छ । तर, यसका एडभान्स कोर्सहरु भने हेरी-हेरी मङ्गगा छन । ६ महिने डिप्लोमा, एक बर्षे डिप्लोमा कोर्सहरु अलि महङ्गो पर्ने बताउँछिन रोजी । उनका अनुसार १ बर्षे डिप्लोमाका लागि करिब १ लाख रुपैया खर्च गर्नुपर्ने हुन्छ । त्यसो भए उनीहरुको तलब कति छ त ? यो भन्दा धेरै एकै महिनामा २५ हजारभन्दा माथि कमाउन सकिन्छ रोजी थप्छिन ।अर्कोतिर अहिले अन्तर्राष्ट्रिय एयरलाइन्सहरुले समेत नेपाली एयरहोस्टेज माग्न थालेपछि यसको बजार थप विस्तार भएको छ ।

लामो समयको द्वन्द्वबाट आजित भएको नेपालमा शान्तिको स्थापनासँगै नयाँ-नयाँ एयरलाइन्सहरु थपिदै छन् । विभिन्न एयरलाइन्सहरुमा ब्यापक सुविधाहरु बृद्धि गर्दै आफुतिर यात्रुहरु तान्ने होड नै चलेको छ । जसका कारण पनि एयरहोस्टेज बन्न चाहने युवतीहरुको भीड बढेको देखिन्छ ।

जनक तिमिल्सिना

timilsinajanak@gmail.com

प्रेम र वाइन एकै हुन्

'वाइन र केटीमा कुन वढी नसालु' मैले सोधे । केटीहरुलेवाइन भने केटाहरुले केटी । मत वाझियो । 'मलाई तलाग्छ दुवै उस्तै हुन्' नित्यानले भने । कसरी ? 'वाइनमाअल्कोहल हुन्छ त्यसै नसालु हुने भयो । केटीहरु सेक्सीहुन्छन् त्यो पनि नसा नै हो', उनले गर्ल्फ्रेन्डले कुट्ने हुन्कीभन्ठानेर होला दुवै हात समातेर भने । 'हाउ फन्नी एन्सर' उनकी गर्ल्फ्रेन्डले भनिन् ।

-सुदर्शन सापकोटा

साँझको समय । झरीले निथु्रुक्क भिजेको छ, काठमाडौं । मधुरो उज्यालोमा सिगारको धुवाँ मडारिँदै छ । मन्द मुस्कानसागै वेटरहरू अर्डर लिन व्यस्त छन् । यो रंगिन साँझमा अंगालोमा बाँधिएर वाइनको चुस्की लिने थुप्रै छन् । लाग्छ, माहौल नै मत्तिएको छ ।न्युरोडको 'रिभल्विङ रेष्टुराँ' पुग्दा हामीलाई यस्तो लाग्यो त्यहाँको माहोल पूरै मादक छ । बारको देब्रे कुनामा दुई प्रेम जोडी वाइनको नसामा गफिरहेका छन् ।'हामी नि जोइन हुन सक्छौं ?,' आफ्नो परिचय दिँदै गफिने अनुमति माग्दा उनीहरू एकपल हिच्किचाएनन् ।'भइहाल्छ नि ।''वेदरले साथ दिएको छ आज,' रेड वाइनको चुस्की लगाउँदै सुसान्तले भने, 'आज त लिमिट क्रस गरिन्छजस्तो छ ।' सायद उनको इसारा बाहिर झमझम दर्किरहेको झरीतिर थियो ।अंगालोलाई केही खुकुलो पार्दै सुसान्तकी गर्ल्फ्रेन्ड सुमिकाले भनिन्, 'ब्वाइजहरूलाई डि्र्ङ्क्स गर्न बाहनामात्र चाहिन्छ ।'उनको ठिकअगाडि बसेका छन् नित्यान र उनकी गर्ल्फ्रेन्ड रुजिना । कानमा एयरफोनको टुसो ठुसेर मोबाइलमा गीत सुनिरहेकी रुजिना अगाडिको प्लेटबाट चिप्सचिल्ली टिप्छिन् । 'वाइनसँग स्लो मोसनका गीत सुन्न रमाइलो हुन्छ है ?''त्यसमाथि यो मौसममा,' म थप्छु ।'ठिक भन्नुभो, नित्यान मतिर हात बढाउँछन्, 'गिभ भि फाइभ ।' हामी हात पड्काउछौं ।टेबलमा हिल सिराज क्याबर्नेट ब्रान्डको रेड वाइन आधा रित्तिसकेको छ । वाइनको खाली बोतलसँगै उनीहरूको मन मात्तिदैं गएको प्रष्टै देखिन्छ । भर्खरै पढेर सिध्याएको पाउलो कोहेलोको 'इलेभेन मिनेट्स' को रोमान्टिक प्रसंग विस्तारै प्रेम प्रसंगतिर मोडिन्छ ।'वाइन खाएर 'पास्ट लभ' को कुरा गर्न मज्जा आउँछ,' नित्यानले भने, 'लभ र वाइन । कस्तो कम्बिनेसन मिल्ने !'एक वर्षअघिको प्रेम प्रसंग सम्झँदै उनले भने, 'फिलिङ्स नै नभए पनि रहरले उनी (नाम भन्न चाहेनन्) सँग हिँडियो तीन महिना पागल प्रेमी बनेर । त्यो बेला पनि हामी ठमेलको एक रेष्टुराँमा बसेर खुब वाइन पिउँथ्यौं । वाइन र कफी नभइदिएको भए लभको मजा पनि आउँदैन थियो ।'त्यही भएर होला, नेपालमा मदिरा पारखी ह्वात्तै बढ्न थालेको । तथ्यांकले पनि यही देखाउँछ ।

आर्टिकल पुरा नभएपछि नित्यानलाई थप इन्टरभ्युका लागि अरु साथीहरुसँगै आउन आग्रह गर्दै शेर्पा मलमा वोलाए । 'कहिलेदेखि वाइन पिउन थाल्नु भएको ?' उनले भने, 'थाहा छैन तर दुई बर्ष भयो होला ।' वाइन नै चै किन पिउनु हुन्छ ? प्रश्नको शिलशिला शुरु भयो । कस्तो समयमा पिउनु हुन्छ ? पिउदा कस्तो महशुस हुन्छ ? वाइन पिएर घर जादाको प्रतिकृया के हुन्छ परिवारबाट ?'पत्रकारलाई कोइसन चै कति आउने', एक्लै आएका नित्यानले भने, 'अरु डि्रङ्सभन्दा पिउन सजिलो हुन्छ । र निल्दा पनि गाह्रो हुदैन ।' छोटो समयमै कफिका लागि प्रसिद्धि कमाएको शेर्पा मल अगाडिको कौशीमा अहिले हामी कफिको स्वादमा वाइनको गफ गर्दै छौं ।साँझतिर वाइन पिउन रमाइलो हुने वताउदै उनले वाइन खाएर घर जाँदा कसैले केही नभन्ने वताए । 'वाइनलाई सिम्पल डि्रङसका रुपमा हेरिन्छ हाम्रोमा', वाफ छुटिरहेको कफि सुरुप्प पार्दै उनले भने, 'सायद नेवार भएर पनि होला ।' अहिलेको जेनेरेसनले वाइनलाई अन्य डि्रङ्सभन्दा मनपराए पनि आदत वसिनसकेको उनको वुझाइ छ । 'ग्यादरिङमा पहिलो रोजाइ वाइन हुन्छ', उनले भने, 'दिनभरी एक एक वटा टेन्सनमा होइन्छ साँझ गर्ल्फ्रेन्ड भेट्दा फन गर्न मनलाग्छ त्यो भएर वाइन पिउने हो ।उनका अनुसार, आफ्नो जेनेरेसनको सवैले वाइन पिउने गरेका छन् । वाइन भलाद्मीहरुको लागि वनाइएको सफ्ट डि्रङ्स भएकाले 'युथ' हरुले मनपराउने गरेका हुन् । उनले आफ्नो जेनेरेसनको प्रायले वाइन पिउन थालेकाले आफूले पनि वाइन शुरु गरेको वताए । मतलव देखासिखी ? 'त्यस्तो पनि होइन तर इन्करेजमेन्ट', उनले भने । वाइनले स्मार्ट महशुस गराउने उनले वताए ।वाइन पिएपछि के गर्न मन लाग्छ ? मेरो अर्को प्रश्नमा नित्यानले भने, 'हास्न मनलागछ । फन गर्छु । नेपाली वोल्दीन । गर्लफ्रेण्डसँग फ्ल्र्टिङ गर्न मन लाग्छ ।' आधा घण्टाको गफपछि शेर्पामलबाट विदा हुदै गर्दा उनले आफ्नी गर्ल्फ्रेन्ड को नम्वर दिए वाइन वार्ताका लागि ।नित्यानले मैले फोन गर्ने वताइसकेकाले रुजिनाले खुलेरै कुरा गर्न थालिन् । उनले केटाहरु जति केटीहरु वाइन नपिउने भएपनि विस्तारै केटीहरु पनि वढ्न थालेको वताइन् । भनिन्, 'संगतको कुरा हो, साथीहरु सवै खाने भएपछि म खान्न भन्न सकिन्न अनि त खानेको सख्या वढिहाल्छ नि ।' मतलव देखासिखीबाट वाइन खाने केटीहरु वढेको हो ? 'हैन देखासिखी भन्दा पनि मोडर्ननाइजले यस्तो भएको हो' उनले भनिन्, 'सवैले खाइरहेको हुन्छ कति ठाउमा वाध्यताले पनि खानु पर्ने हुन्छ ।' उनलाई वोइफेन्डसँग वसेर वाइन खादा मजा लाग्ने रहेछ । भनिन्, 'उ (नित्यान) मात्रै हुदा इजि फिल गर्छु तर अरु केटा साथीहरुसँग मलाई इजी लाग्दैन ।' रुजिनालाई ग्रुपमा घुलमिल हुन वाइनले सहयोग गर्छ भन्ने लाग्दो रहेछ । अलिअलि पिएपछि मनको कुरा खुल्ने अनि सवैसग नजिकको महशुस हुने उनले वताइन् ।अब लागौ न्युरोडस्थित 'रिभल्विङ रेष्टुरेन्ट' तिर नै । सुसान्तलाई पर्मानेन्ट प्रेमिका चाहिएको रहेछ जुन अहिले सुमिकालाई भेटेपछि पुरा भएको छ । 'उनलाई पाउनु अघि धेरैसँग लभ गरियो', उनले भने, 'तर, के के नमिलेर कसैलाई लाइफ पार्टनर वनाउन सकिएन ।' लभ भनेको वाइनजस्तै त हो । कसरी ? वाइनले स्वादका कारण पारखी वढाउँछ, लभले फिलिङ्सका कारण ।वाइनको इतिहास नेपालमा त्यति पुरानो छैन । तर लभको कसैलाई थाहा छैन । 'लभ र वाइनको अर्को फिचर पनि मिल्छ', नित्यानले भने । स्वभाविक रुपमा प्रश्न जन्मियो, के ? 'वाइन जति पियो त्यसको मात त्यति नै गाढा हुन्छ' नित्यानले भने, 'लभ पनि जति पुरानो भयो त्यसको असर त्यति नै गाढा हुन्छ ।'तीन बर्षदेखि वाइन खान थालेका उनीहरुको दैनिकी भने वाइन होइन । 'महिनामा ७ पल्टसम्म खान्छौ', कम वोल्ने सुसान्तले वाइनको मातसँगै मुख खोले, 'कति खाइयो खाइयो तर व्रान्ड कुनैको याद छैन ।' वाइनको स्वाद एकै हुने भएकाले व्रान्ड याद नभएको उनले बताए । 'फेरी नाम पनि अप्ठ्यारा हुन्छन् वाइनको' सुसान्तले थपे, 'रेड र ह्वाइट थाहा छ वस् ।' मदिरा व्यवशायी श्रेष्ठका अनुसार, पछल्लो समयमा वाइनको माग विपत्तासँग वढेको छ । उनले नेपालमा वाइन कति खपत हुन्छ भन्ने तथ्यांक कसैसँग नभएपनि नक्कल गर्ने वानीका कारण पछिल्लो केही बर्षदेखि वाइनको माग अत्याधिक वढ्न थालेको वताए ।'वाइनले सेक्स अपिल गर्दो रहेछ' एकाएक प्रशंग वदल्दै रुजिनाले भनिन्, 'वाइनले ओठ पातलो र गाला रातो वनाउँछ ।' उनको कुरामा सुसान्तले सहमति कसरी नजनउन् । उनले भने, 'एक्ज्याक्ट्ली, वाइनमा केटीहरु सेक्सी देखिन्छन् नि ।' प्रतिउत्तरमा रुजिनाले भनिन्, 'केटाहरु प्नि ।''वाइनले सेक्सुअल डिजायर वढाउछ भन्छन् नि ?' मेरो प्रश्न खस्न नपाउदै सुमिकाले भनिन्, 'केटाहरुको होला केटीको त होइन ।' उनको हत्तपत्त आएको जवाफले हामी माझ हाँसो फैलियो । हाँसो थामिएपछि नित्यानले भने, 'यसको मतलव केटीहरुलाई डिजायर नै हुदैन है ?' फेरी हाँसो थामिदैन । 'मैले त्यसो भनेको होइन' उनले भनिन्, 'आइ मिन, वाइन खाएको वेला हुदैन, जस्ट लभ फिलिङ्स मात्र वढी हुन्छ ।'केटाहरु वाइन थोरै खाएपनि मातेको नक्कल गर्ने कुरामा दुवै केटीहरु सहमत भए । केटाहरुले प्रतिवाद गरेनन् तर उनीहरुले भने, 'केटीहरु लागे पनि नलागेको नाटक गर्छन् ।' कुरा वरावर ।'वाइन र केटीमा कुन वढी नसालु' मैले सोधे । केटीहरुले वाइन भने केटाहरुले केटी । मत वाझियो । 'मलाई त लाग्छ दुवै उस्तै हुन्' नित्यानले भने । कसरी ? 'वाइनमा अल्कोहल हुन्छ त्यसै नसालु हुने भयो । केटीहरु सेक्सी हुन्छन् त्यो पनि नसा नै हो', उनले गर्ल्फ्रेन्डले कुट्ने हुन्की भन्ठानेर होला दुवै हात समातेर भने । 'हाउ फन्नी एन्सर' उनकी गर्ल्फ्रेन्डले भनिन् ।रातको नौ वजिसकेको थियो । पानी पनि थामिएकाले रेष्टुरेन्ट विस्तारै पातलिन थाल्यो । फेरी कुनै दिन केटी र वाइनको विषयमा कुरा गर्ने अघोषित वाचा गर्दै हामी वतियौ आआफ्नो वाटो ।

स्रोत : नागरिकन्यूज डटकम

कस्ता सिनेमा रोज्छन् युवा

सधैजसो फिल्म हलहरुमा धाइरहने ताप्लेजुङ्गकी रिता कार्की गोपीकृष्ण मुभिजको लामो भीडमा टिकटका लागि पर्खिरहेकी थिइन गएको शुक्रबार । कलेज डे्रसमै भेटिइकी उनी कलेज बंक गरेर फिल्म हल पुगेकी थिइन । हरेक शुक्रबार नयाँ-नयाँ हिन्दी फिल्म रिलिज हुने गरेकाले शुक्रबार हिन्दी सिनेमा चल्ने नेपाली हलहरुमा दर्शकहरुको बढी भीड लाग्ने गर्छ । रिताका अनुसार उनी हिन्दी फिल्मका अतिरिक्त अंग्रेजी र कोरियन फिल्महरुको समेत फ्यान हुन । भन्छिन्-'नेपालमा पनि अंग्रेजी र कोरियन फिल्म चल्ने हलहरुले राम्रै ब्यापार गर्न सक्थे तर हल नै छैनन् ।' उनको विचारमा हिन्दी फिल्मका दर्शकको जति घुइचो हुन्छ त्यति नै संख्या कोरियन र अंग्रेजी सिनेमा हेर्नेहरुको पनि छ ।
काठमाडौको सामाखुशीस्थित लिङ्कन कलेजका विद्यार्थी सन्दीप महर्जन भन्छन्-'राम्रो अंग्रेजी चलचित्र हेर्दा जति आन्नद आउँछ । त्यति आन्नद नेपाली सिनेमाले दिन सक्दैन् । विशेषगरी अंग्रेजी चलचित्रहरुमा रमाउने सन्दीप आफुले Leonardo de carpio र केन्ट विन्सलेट को टाइटानिक, लियोनार्दो कै द बास्केटबल डायरिज, आर्नलोदको अराउण्ड द वर्ल्ड इन ८० डेज र भोन डामीको स्ट्रीट फाइटरका दुवै सिरिज पाँचपटक भन्दा बढी हेरेको बताउँछन् । हिन्दी र नेपाली सिनेमा भने उनले अझसम्म हेरेका छैनन् । भन्छन्-'हिन्दी सिनेमामा कथाको बिचमा आउने गीत र नेपाली फिल्ममा स्तरीय साउण्ड र भिजुअल क्वालिटीका अभावका कारण मलाई हिन्दी र नेपाली सिनेमा मन पर्दैन ।' लिङकन कलेजकै अर्का विद्यार्थी रवि परिवारको विचार भने उनको भन्दा भिन्न छ । सिनेमाबारे रवि भन्छन्-'फिल्म भनेको समाजको ऐना हो । त्यसैले म प्राय सबै किसिमका फिल्म हेर्छु ।' फिल्म हल जान नरुचाउने रवि घरमा नै डिभिडीहरुको प्रयोग गरेर फिल्म हेर्छन । उनी आफुलाई फिल्मको किरो भन्न रुचाउछन् भन्छन्-'मलाई फिल्मको किरो भन्दा पनि हुन्छ । किनभने मैले अहिलेसम्म बजारमा उपलब्ध भएका प्रायजसो सबै फिल्महरु हेरेको छु ।' उनले ब्राड पीटको मिस्टर एण्ड मिसेज स्मिथ, जोन्नी डिपको Pirates of the carrifean,, अमिताभ बच्चन र आमिर खानको जगिनी उनलाई सबैभन्दा बढी मन परेका फिल्म हुन ।

ललितपुरस्थित युनाइटेड कलेजका विद्यार्थी विजय लामा पनि फिल्मलाई टाइमपासको सबैभन्दा राम्रो माध्यम भएको बताउँछन् । भन्छन्-'फिल्म टाइमपासको लागि सबैभन्दा राम्रो माध्यम हो ।' उनी कमेडी र एक्सन प्रधान फिल्मका फ्यान हुन । विजय कमेडी र एक्सन फिल्म रिलिज हुने बितिकै फिल्म हल धाउँछन् । भन्छन्-'सिनेमा हलमा गएर फिल्म हेर्दा जुन आन्नद छ त्यो घरमै डिभिडी चलाएर हेर्दा प्राप्त गर्न सकिदैन । त्यसैले म पटक-पटक पिल्म हेर्न हल पुग्छु ।' राम्रो फिल्म भनेर नाम लिन नचाहने विजय अक्षयकुमार र प्रणेश रावलको हेरा फेरी भने जतिचोटी हेरेपनि हाँसो उठ्ने बताउँछन् । भन्छन्-'यो सिनेमाको बेजोड अभिनयले जति पटक हेर्दा पनि बोर लाग्दैन ।'
हिन्दी फिल्मका अलावा कोरियन फिल्म हेर्नेहरुको सख्या पनि ठुलै छ । द क्लासिक, माइ स्यासी गर्ल, माई टियुटोर पmाइन्ड, वीनस्ट्रक, टु वियुटीफुल टु लाइ र इन्भर्सल टार्गेटजस्ता कोरियन फिल्महरु नेपाली तन्नेरीहरुका मन पराइएका फिल्महरु हुन ।हिन्दी, अंग्रेजी र कोरियन फिल्ममा नेपाली तन्नेरीहरु चुर्लुम्मै डुबेका छन् । काठमाडौको बसुन्धरास्थित सुरज अडियो भिडियो सेन्टरका संचालक रामकाजीका अनुसार धेरैजसो युवाहरु अंग्रेजी, हिन्दी र कोरियन चलचित्रका डिभिडीहरु किन्छन् । उनका अनुसा पछिल्लो समयमा लभ आजकल, कमिने र तेरेसँगजस्ता हिन्दी चलचित्र, एक्सन प्रधान अंग्रेजी चलचित्र र कोरियन लभस्टोरी भएका फिल्महरुप्रति युवाहरु आकषिर्त छन् । विगत १० वर्षदेखि सीडि, डिभिडीको ब्यापार गर्दै आइरहेका रामकाजी भन्छन्-'४० कटेका मानिसहरुमात्र नेपाली फिल्मका सिडी किन्न आउछन् । युवाहरु भने हिन्दी, अंग्रेजी र कोरियन फिल्म किन्छन् ।
हुनत नेपाली फिल्महरु कसैले नहेर्ने भन्ने होइन । नेपाली पिल्मका दर्शकहरु पनि उतिकै छन् । राजधानीको जमलस्थित विश्वज्योती हलमा भेटिएको फिल्म पारखी तन्नेरीहरुको भीडमा भेटिएकी मनिषा राई, सम्भावना जोशी र शिताष्मा कार्कीको भनाइ छ,-'नेपाली फिल्म हेर्दै नहेरी यसको विश्लेषण गर्नु राम्रो होइन ।' श्रीकृष्ण श्रेष्ठको कहाँ भेटिएला हेर्न हल पुगेका उनीहरु यसअघि भूषण दाहालद्वारा निर्देशित कागबेनी, आलोक नेवाङ्गको सानोसंसार, भुवन केसीको म तिमीबिना मरिहाल्छु लगायत चलचित्रहरु निकै राम्रो बनेको बताए । उनीहरुका अनुसार नेपाली सिनेमा जगतमा यी सिनेमाहरुले नयाँ टे्रन्ड भित्र्याएका छन् । कागबेनी र सानो संसारले त हिन्दी सिनेमाहरुको तुलनामा स्तरीय भएकोमा उनीहरुको एकमत छ । भन्छन्-'कतिपय हिन्दी सिनेमाहरुको तुलनामा त कागबेनी र सानोसंसार त धेरै स्तरीय छन् ।' रिलिज हुने तयारीमा रहेको मेरो एउटा साथी छ ले पनि गुणस्तरीयताको उचाइ थप्ने उनीहरुको विश्वास छ । 'मेरो एउटा साथी छ पनि निकै स्तरीय फिल्म बनेको छ उनीहरुले एकश्वरमा भने ।
धेरै दर्शकहरु लगानीको अभावले गर्दा नेपाली सिनेमा हेर्न दर्शकको संख्या घट्दै गएको बताउछन् । तापनि समान प्रस्तुती शैली, कथावस्तुमा रहेको गोलचक्कर, पूरानो प्रविधीजस्ता कुराहरुले पनि नेपाली चलचित्रका दर्शकहरु घटेका हुन । फरक स्वादका चलचित्र निर्माण भए यसले राम्र्रै दर्शक तान्न सक्ने कुरा सानो संसार र कागबेनीजस्ता फरक प्रस्तुती र फरक स्वाद चलचित्रहरुले पुष्टि गरिसकेका छन् । यी फिल्महरुले ठुला शहरका हिन्दी र अंग्रेजी सिनेमा दर्शकहरुलाई पनि तानेका थिए । यसबाट के स्पष्ट हुन्छ भने नेपाली दर्शकहरुले नयाँपन खोजिरहेका छन् । क्वेस्ट इन्टरटेनमेन्ट अन्तर्गत जय नेपाल हलका बुकिङ्ग सुपरभाइजर मञ्जु गुरुङ्गका अनुसार कुमारी र जय नेपाल हलका ९० प्रतिशत दर्शकहरु युवा तन्नेरीहरु नै हुन । उनका अनुसार नेपाली युवाहरु बिशेषगरी पारिवारीक, कमेडी, लभ स्टोरी र एक्सन प्रधान चलचित्रप्रति बढी आकषिर्त छन् ।
दर्शकहरुको बाक्लो उपस्थिती रहने कुमारी र जय नेपाल हलमा नेपाली सिनेमाहरु भने चलाइदैन । मञ्जुका अनुसार-'टिपीकल नेपाली फिल्म हेर्न चाहने हाम्रो हलको टिकट रेट धेरै छ । जसका कारण नेपाली फिल्म हेर्न आउने दर्शक हत्तपत्त हाम्रो हलमा आउदैनन् । त्यसैले हामी सेलेक्टेड नेपाली फिल्म बाहेक अरु देखाउदैनौं ।' जे भएपनि नेपाली बजारमा स्वदेशी सिनेमा रुचाउनेहरु भन्दा विदेशी सिनेमा रुचाउने युवाहरुको जमात बढी छ ।
-संजीव गिरी

डेटिङ स्पट बन्दैछ पोखरा

- सञ्जीव गिरी
पोखराको सिर्जनाचोकमा आफ्ना ब्वाइफ्रेण्डसँगै भेटिएकी मेगा लामाका शब्दमा पोखरा सबैभन्दा राम्रो 'डेटिङ स्पट' हो, जहाँ प्राकृतिक सुन्दरताको आनन्दमा माया साट्न पाइन्छ ।
पृथ्वीचोकका बिमल गुरुङ माया फुलाउने र फलाउने राम्रो गन्तव्य मान्छन् पोखरा । भन्छन्- "काठमाडौँदेखि पोखरासम्म युवायुवतीहरु आफ्नो माया साट्न आउँछन् । यो त 'लभस्पट' बनिसक्यो । यहाँ आएपछि युवायुवतीहरु आफ्नो मायामा प्राकृतिक सौन्दर्यका कारणले मलजल पुग्ने विश्वास गर्छन् ।"
भर्खरै प्लस टु सकेर काठमाडौँबाट लिभिङ टुगेदर बस्न पोखरा पुगेकी चाबहिल निवासी सीतु नेपालले पोखरा 'सेक्सी' स्पोट भएको बताइन् । उनको विचारमा हनिमुन मनाउन धेरै मान्छेहरु पोखरा आउनुको कारण यही हो । भन्छिन्- "यो अरु ठाउँको तुलनामा बढी ओपन र आकर्षक छ । त्यसैले पनि यो ठाउँमा लिएको आनन्द अरु ठाउँको भन्दा निक्कै फरक छ ।
लेकसाइडमा रेष्टुराँ चलाउँदै आएका सुमन परिवर्तित पोखराको बयान गर्दै भन्छन्- "यहाँ एक अर्कालाई चुम्बन गर्नु, अँगालोमा कस्नु, अर्काको स्पर्शमा रमाउनु नयाँ कुरा रहेन ।"
पर्यटकीय नगरी पोखरा प्राकृतिक सौन्दर्यता भरिपूर्ण ठाउँ हो । माछापुच्छे हिमालय रेञ्जदेखि सारङकोट र फेवातालको मोहनीले सबैलाई लोभ्याउँछ । पश्चिमा देशहरुबाट आएका पर्यटकहरुको बाक्लो उपस्थिति रहने यो शहरलाई आधुनिक जीवनशैलीले विस्तारै गाँजिरहेको छ । नेपाली पुरातन, रुढीवादी सँस्कृति र मूल्य मान्यतालाई ठाडो चुनौती दिँदैछ यो शहर । यहाँका युवायुवतीहरु निष्पिmक्री चराझैँ खुला संसारमा रमाउन चाहन्छन्, जहाँ कुनै रीतिरिवाजका बन्धनले नछेकून् ।यतिखेर त्यस्तै समाजको झल्को दिँदैछ पोखरा शहर । यहाँका युवायुवतीहरु विदेशी पर्यटकजस्तै देखिन्छन् । केटीसँग सार्वजनिकस्थलमा हिड्न बन्देज भएको नेपाली समाज निकै पर पुगिसकेको भान हुन्छ । युवायुवतीहरु एकअर्काको अगालोमा कस्सिएर हिडिरहेका भेटिन्छन् । शहरमा छोटा पहिरन र पारदर्शि लुगा लगाएर निर्धक्क हिडनेहरु तमाम भेटिन्छन् ।पोखराको युवाजमातको जीवनशैली फेरिएको छ । 'विवाह' होइन, 'लिभिङ टुगेदर'को अभ्यास थाल्दैछन् उनीहरु । 'सेक्स' र 'डेटिङ'को मामिलामा पनि नयाँ जेनेरेशन उदार बन्दै गएको छ । पर्यटकहरुको नक्कल गर्दै युवायुवतीहरु लिभिङ टुगेदर रिलेसनसीपसम्म पुगेका छन् ।घडीले साँझको पाँच बज्न लागेको सङ्केत गरेको थियो । सनसेट हेर्न आफ्ना प्रेमीसँग कस्सिदै बाइकमा फेवातालको यात्रामा निस्केकी थिइन् रमा गुरुङ । सधैजसो साँझपख फेवाताल पुग्ने रमा र नरेशको जोडी फेवाताल छेउमा गफ गर्दा ठूलो आनन्द प्राप्त हुने बताउँछ । रमा भन्छिन्- "यहाँ आउँदा हामी एकअर्कालाई भुल्छौँ र मायाको बेग्लै आनन्द आउँछ ।"उनीहरुजस्तै कैयौँ जोडीहरु सारङकोट, फेवाताल, बेगनास ताल र सेती नदी छेउछाउका रमाइला स्थानहरुमा माया साटिरहेका भेटिन्छन् । अधिकांश कलेज पढ्ने युवायुवतीहरु एकान्त र रमाइलो ठाउँको खोजीमा भेटिन्छन् । तालको छेउछाउमा माया साट्नेहरु पनि धेरै भेटिन्छन् । एकान्त ठाउँमा मायालुलाई अङ्कमाल र चुम्बन गरेका दृश्यहरु निकै रोचक देखिन्छन् । "चुम्बनको स्पर्शमा एकअर्कालाई भुल्नु अब नयाँ कुरा रहेन"- तालको संरक्षणमा खटिएका कर्मचारी प्रकाश अर्यालले भने ।सार्वजनिक ठाउँमै किस गर्ने सँस्कृतिले पोखरेली युवायुवतीहरुलाई थप खुल्ला बनाएको छ । बेगनास तालछेउमा चिया पसल चलाइरहेका गोपी गुरुङ भन्छन्- "आजकलका टिनएजरहरुलाई पर्यटकहरुले झन खुल्ला हुन सहयोग गरेका छन् । उनीहरुका क्रियाकलापले पोखरेलीहरुको मनोबल बढाइरहेको छ । परिवारसँग आउन त लाजै लाग्छ ।"पोखरा पर्यटकीय नगर भएकोले पर्यटकका कतिपय अपाच्य गतिविधि टुलुटुलु हेरेर बस्नुपर्ने बाध्यता भएको उनको भनाइ छ । "यसले गर्दा पोखरेली युवायुवतीहरु ओपन माइण्डेड भने हुन थालेका छन् ।

"लेकसाइड निवासी वसन्ती गुरुङ पनि अधिकांश केटाकेटीहरु सारङकोटमा जोडीसहित आउने गरेको बताउँछिन् । भन्छिन्- "अधिकांश टिनएज उमेरका केटाकेटीहरु यहाँ आउँछन्, जो अधिकांश समय आपसमा जिस्किने, अँगालोमा बस्ने र चुम्बन गर्ने गर्छन् ।"पोखराको एकहप्ते यात्रा तय गरेर अमेरिकाबाट आएका जर्ज विन्गेट भने पोखरेली युवाहरुमा आएको यो परिवर्तनको मुख्य कारण पर्यटकहरु भएको कुरामा सहमत छैनन् । "पर्यटककै कारणले परिवर्तन आयो भन्नु गलत हो"- उनी भन्छन्- "सूचना प्रविधिमा आएको क्रान्तिका कारण पनि यस्तो परिवर्तन देखिएको हो ।" उनले पोखरामा मात्र नभई यस्तो परिवर्तन काठमाडौँ, धरान र इलाममा पनि देखिएको बताए ।मेगा, बिमल र सीतुजस्तै तमाम युवाहरुको सबैभन्दा पहिलो रोजाइ पोखरा बनेको छ । यसले फेरिएको सामाजिक र साँस्कृतिक जीवनको पनि स्पष्ट चित्र देखाइसकेको छ ।स्रोत: नेपालीपत्र डटकम

Delhi 6: A Huge Disappointment

Alas, if you have expected something like Rang De Basanti from Rakesh Om prakash Mehra than think again? Mehra has tried to portray the story of old New Delhi but this time he fails the mission.

Delhi 6 is a story of American boy of Indian origin-Roshan (Abhishek Bachchan) who comes to India for the first time, to drop his ailing grandmother (Waheeda Rehman). She wants to retire and spend the final leg of her life back abode. Having led a very western routine in America, Roshan is not well-known with India.

Roshan finds himself getting involved in the lives of his new friends and neighbors. The two sparring brothers who can't see eye to eye (played by Om Puri and Pavan Malhotra), but whose wives and kids operate as a perfectly functional familial unit who exchange pakoras and gossip through the loose brick in the wall that separates their homes. Or the sixty-something Laalaji (played by Prem Chopra) whose trophy wife invites her lover home through the balcony window for passionate afternoon romps. Or the affable streetside jalebi-wala (played by Omkara's Deepak Dobriyal), the local bully cop (played by Vijay Raaz), the dim but earnest temple worker (Atul Kulkarni), and the low-caste sweeper girl (Divya Dutta).

From Ram Leelas and Jaagrans to cows who stop traffic because they give birth in the middle of the road, Roshan's Dilli-darshan is an eye-opening experience, one he takes in sportingly, armed with a camera-phone and the liberal use of the word 'cool' in his wobbly American accent. There's also the matter of his growing friendship with his neighbor's daughter Bittu, the 20-something Indian Idol-wannabe (played by Sonam Kapoor).


Repeatedly through the film we are reminded of an ambiguous monkey-man scare that has gripped the city, and towards the film's final act that hysteria leads to an unfortunate Hindu-Muslim confrontation that threatens to divide friends and shatter long-standing relationships.

The love story is just ok and the ending is nonrepresentational. A.R Rahman is just superb. He has yet again proved his intelligence and lyrics are awesome. Likewise, the cinematography of the movie is magnificent.
Abhishek Bachhan disappoints through out the movie. Be it the American guy or the other he seems expressionless at times and the sequence between Abishek and Amithabh at the end is bizarre. First half is dull; you feel you are watching a movementless play at times. Second half of the movie is quite interesting but the weak climax of the movie spoils the whole grace of the movie.

By : Sanjeev Giri